De financiële druk om mijn gezin te onderhouden, bracht veel zorgen met zich mee

Mike (37) heeft een kwaadaardige hersentumor. Omdat hij zzp’er is, ging hij na zijn operatie te snel weer aan het werk. Daarna kwam de mentale klap. ‘Je stelt jezelf vragen als: zie ik m’n zoon wel 10 worden? Ook de financiële druk om mijn gezin te onderhouden, bracht veel zorgen met zich mee.’

 ’Net toen ik plannen maakte om mijn eigen bedrijf, de renovatie van asbestdaken, uit te breiden, werd bekend dat ik een kwaadaardige tumor in mijn hoofd had. Vanaf het moment van de diagnose begon alles af te brokkelen. Ik was niet verzekerd, maar vanwege de behandeling ging werken ook bijna niet meer. Ondertussen moest ik wel mijn gezin draaiende houden. Ik ging veel te snel weer aan het werk, terwijl ik eigenlijk nog herstellende was van de behandelingen. Toen kwam de mentale klap.

Financiële druk
Ik stelde mezelf vragen als: zie ik m’n zoon wel 10 worden? En dan ook nog de financiële druk om mijn gezin te onderhouden. Het vrat me helemaal op, dus schakelde ik een psycholoog in. Helaas kon die mij niet verder helpen, omdat hij te weinig kennis van mijn situatie had. Toen dacht ik: wat nu? Zo kwam ik bij het IPSO centrum terecht. Hier begrijpen ze mij beter dan de psycholoog, heb ik contact met lotgenoten en met gastvrouwen die begrijpen wat je doormaakt. Dat voelt fijn.

Zelfvertrouwen
In het Centrum voor leven met en na kanker vind ik een stukje herkenbaarheid en dat maakt het mooi en speciaal. Kanker moet je ook niet alleen ondergaan, je moet altijd je hart luchten. Aan een ander is het heel moeilijk uit te leggen, maar je kan het hier makkelijker over je emoties hebben. Door met anderen te praten over hoe zij met de ziekte omgaan, geeft dat zelfvertrouwen om niet op te geven. Iedereen gaat er anders mee om. Ik ga liever het terras op met vrienden en de ander gaat liever fietsen met zijn vrouw om fitter te worden. Als ik dat dan hoor denk ik: ik moet ook vaker bewegen. Nu loop ik regelmatig met de hond. Dus ja zo pakt iedereen ideeën van elkaar op.

Levenslust
Na een bezoek aan het centrum, ga ik met een opgelucht gevoel weer naar huis. Daar ben ik gastvrouw Chantal in het bijzonder dankbaar voor. Ik heb dagelijks contact met haar. De gastvrouwen van het centrum zijn sowieso verschrikkelijk fijn. Ze hebben al zoveel mensen gesproken, dus ze weten wat voor berg je beklimt en hoe je het beste de slingers op kan hangen. Dat het leven nog steeds zin heeft… daar kunnen ze zo mooi over vertellen. Als je ziek bent en thuis achter de geraniums gaat zitten, geef je je over aan je lichaam en ga je twee keer zo snel weg. Maar als je denkt: ik ga lekker doorknallen en positief leven, dan ga je het veel verder schoppen. Sta elke dag op met een acht, dat is mijn motto. Dat is wat ik hier heb geleerd.’

Ontdek wat een Centrum voor leven met en na kanker voor jou kan betekenen.